Een hele tijd geleden had ik het boek “Fahrenheit 451” door Ray Bradbury aangekocht als e-book. Dit keer in het Nederlands, terwijl ik (oorspronkelijk) Engelstalige boeken vaak in de Engelstalige versie koop.
Het boek wordt beschreven op Wikipedia als een dystopische sciencefictionroman. Wie het boek uit 1953 vandaag leest, zal het misschien niet als sciencefiction beschouwen omwille van de eenvoudige reden dat er veel zaken herkenbaar zijn op het vlak van technologie.
Bij het lezen van de eerste bladzijdes was ik absoluut niet onder de indruk. Ik begreep ook niet waarom dit boek dergelijke status toegekend krijgt.
Naarmate het boek vorderde, begon ik het eerder angstaanjagend te vinden.
De ontlezing in onze samenleving is een feit. Net als in dit boek, hetzij wel in een andere vorm.
Het centrale thema van dit boek is censuur. Mensen mogen vooral niet meer diep nadenken over het “waarom”. Alles moet leuk zijn. Boeken lezen of bezitten is zelfs strafbaar. Boeken worden verbrand. In een moderne wereld!
Als leerling in het secundair onderwijs werd ik onderwezen over 1984 en Animal farm door George Orwell tijdens de les Engels. Dit boek zou eigenlijk ook niet mogen ontbreken.
Boeken lezen wordt vandaag vaak als een luxe gezien, een teken dat je (te) veel vrije tijd hebt. Ik ben het daar niet mee eens en ik voel me bevestigd in deze mening door het lezen van dit boek.
Laat ons hopen dat de taferelen uit het boek nooit werkelijkheid worden.
Om dat te bereiken moeten we met z’n allen blijven lezen, kinderen én volwassenen.