Computationeel denken: dag 3
Computationeel denken: dag 2
Computationeel denken: dag 1
Structuur in het nieuwe jaar
Doorheen het schooljaar komen er vaak zaken bij die je op dagelijkse basis wilt doen met de leerlingen.
Gewoonlijk zijn dit stukken leerstof die geautomatiseerd zouden moeten worden.
Zelf ben ik eerder chaotisch van aard en vergeet ik vaak dingen… tenzij ik het opschrijf.
In plaats van dit elke dag opnieuw tussen mijn lesvoorbereidingen te schrijven, heb ik een wekelijkse checklist gemaakt.
Ik wil me op dit moment voorlopig focussen op het inoefenen van hoofdrekenen tot 20 op de getallenlijn en van technisch lezen, op woord- en zinsniveau. Op deze checklist staat bijvoorbeeld ook “banken ontsmetten” wat nu uiteraard erg actueel is. Dit blad ligt de ganse week op een zichtbare plaats op mijn bureau en doorheen de dag check ik alles af.
De lijst is ook ineens ingedeeld volgens de momenten van de dag waarop dit voor mij het handigste lijkt.
Ik deel het graag met jullie op de pagina materialen.
De eerste leesweek van het schooljaar
In tegenstelling tot de indruk die de titel misschien wekt, gaat deze post niet over de start van het schooljaar.
Van 1 tot 11 september loopt de Annie M.G. Schmidt-week. Ik zag het op Facebook en ik kende het nog niet.
Deze week is een Nederlands initiatief maar dit betekent niet dat dit geen plek kan hebben in een Belgische klas.
Misschien komt het ook wel doordat ik zelf fan ben van Otje en Jip en Janneke.
Ik kan me nog herinneren hoe mijn juf van het eerste leerjaar voorlas uit Jip en Janneke met speciale stemmetjes. Fantastisch!
Ondertussen staan er al enkele boeken tentoon in de klas om dit onder de aandacht te brengen.
Elke dag wordt er voorgelezen uit een van de boeken.
Op deze website vind je enkele lessuggesties terug voor het eerste en het tweede leerjaar.
Veel leesplezier!
Duizelen in een boek
Iets minder dan een week geleden stopte een collega een boek in mijn handen.
Zij had het boek al gelezen en ze vond het goed.
Ik had weeral een paar boeken uit die ik te dun had bevonden en ik was op zoek naar mijn volgende prooi.
“Het zou wel kunnen dat het misschien wat dicht komt.”
Bij het lezen van de flaptekst kon ik me niet meteen inbeelden hoe. Het verhaal leek toch wel mijlenver van mijn leefwereld te staan.
Eerste vraag dus: “Hoeveel bladzijden? Ik wil eens doorlezen!”
Meer dan 300 dus niet te dun.
“Samen duizelen we” door Jaela Cole. Nog maar verkrijgbaar sinds 1 september 2020.
Ik lees graag recente boeken want dan kan ik ze écht lezen met een open geest, zonder de mening van anderen in het achterhoofd.
Eerst was ik begonnen in het geleende boek (paperback) maar na een akkefietje met een uitgelopen drinkfles en dan een ganse avond voor de ventilator met het boek van de collega ben ik overgeschakeld op e-book.
(Ik lees momenteel vooral digitaal want dan kan ik ook lezen als ik niet kan slapen en manlief wel.)
Aanvankelijk had ik er een beetje moeite mee om in het verhaal te komen omdat er vanuit verschillende personen wordt verteld en ik gewoon doodop ben van mijn peuter met divastreken. De overschakeling van paperback naar e-book deed daar ook geen goed aan.
Maar ik heb doorgebeten en na pakweg 20 bladzijden werd ik in het boek gezogen. Soms met een lach, soms met een traan. (Rukdoekjes!)
Op een mum van tijd was het uit… met spijt in het hart.
“Samen duizelen we” is een fantastisch boek. Een meeslepend verhaal dat versterkt wordt door het geweldige taalgebruik van de schrijfster.
In elk personage kon ik dingen in herkennen van mezelf of mensen uit mijn omgeving. Het boek stond blijkbaar toch minder ver van mijn wereld dan ik aanvankelijk dacht.
Hier vind je de info van de uitgeverij: Samen duizelen we – Jaela Cole.
Kwam het verhaal dichtbij? Enorm!
Ook als dit niet het geval had geweest, is en blijft het een prachtig verhaal.
Lezen! Maar doen hé!
Ik kijk alvast uit naar het volgende boek. Ik ben ervan overtuigd dat dat opnieuw een knaller zal zijn.
Een vurig boek
Een hele tijd geleden had ik het boek “Fahrenheit 451” door Ray Bradbury aangekocht als e-book. Dit keer in het Nederlands, terwijl ik (oorspronkelijk) Engelstalige boeken vaak in de Engelstalige versie koop.
Het boek wordt beschreven op Wikipedia als een dystopische sciencefictionroman. Wie het boek uit 1953 vandaag leest, zal het misschien niet als sciencefiction beschouwen omwille van de eenvoudige reden dat er veel zaken herkenbaar zijn op het vlak van technologie.
Bij het lezen van de eerste bladzijdes was ik absoluut niet onder de indruk. Ik begreep ook niet waarom dit boek dergelijke status toegekend krijgt.
Naarmate het boek vorderde, begon ik het eerder angstaanjagend te vinden.
De ontlezing in onze samenleving is een feit. Net als in dit boek, hetzij wel in een andere vorm.
Het centrale thema van dit boek is censuur. Mensen mogen vooral niet meer diep nadenken over het “waarom”. Alles moet leuk zijn. Boeken lezen of bezitten is zelfs strafbaar. Boeken worden verbrand. In een moderne wereld!
Als leerling in het secundair onderwijs werd ik onderwezen over 1984 en Animal farm door George Orwell tijdens de les Engels. Dit boek zou eigenlijk ook niet mogen ontbreken.
Boeken lezen wordt vandaag vaak als een luxe gezien, een teken dat je (te) veel vrije tijd hebt. Ik ben het daar niet mee eens en ik voel me bevestigd in deze mening door het lezen van dit boek.
Laat ons hopen dat de taferelen uit het boek nooit werkelijkheid worden.
Om dat te bereiken moeten we met z’n allen blijven lezen, kinderen én volwassenen.
Het woord van de dag
Wij zijn geabonneerd op een krant die erg kwistig omgaat met “moeilijke woorden”. Ik vraag regelmatig al lachend aan mijn man wat voor hem “het woordje van de dag” was.
Ik ben vandaag ook een “woordje van de dag” tegengekomen, niet in de krant maar op bol.com bij het bekijken van het boekenaanbod. Het was geen moeilijk woord maar wel een woord dat bij mij past. Er was een actie voor “de veellezer”.
Dat ben ik ten voeten uit. Een veellezer. Ik heb veel boeken, ik lees veel en ik ben gewoonlijk ook in 2 boeken tegelijk bezig tegenwoordig.
Zo’n ander woord is “boekenwurm”. Toen werd ik wel erg nieuwsgierig: welke andere benaming kent onze taal voor mensen die veel lezen? Boekenwurm vind ik te gewoon klinken.
Op deze website vond ik er best wel wat.
Mijn favoriet is “een ongewervelde bibliofiel”.
Van een cryptische omschrijving gesproken!
Antwerpen leest
Een tijdje geleden kwam ik te weten dat er een mooi leesinitiatief bestaat in enkele steden, waaronder Antwerpen.
Wie mij kent in het dagelijkse leven, weet dat ik van ’t Stad ben en er nog wel trots op ben ook.
Je hoort het ook wel… al zou ik dat liever willen verbergen.
Op de website van “Antwerpen leest” kan je leestips terugvinden, maar ook tips i.v.m. leuke leesplekjes en activiteiten.
Het leuke is dat je je kan inschrijven om “stadslezer” te worden en dan kan je boeken en leesplekjes aanbevelen of losse teksten schrijven voor de website.
Ik heb me alvast ingeschreven als stadslezer.
Wie volgt er nog? 😉